شماره ٢٣٩: از تف دل آتشين دهانم
از تف دل آتشين دهانم
زان نام تو بر زبان نرانم
ترسم که چو صبر از غم تو
نام تو بسوزد از زبانم
فرياد کز آتش دل من
فرياد بسوخت در دهانم
بالاي سر ايستاد روزم
در پستي غم فتاد جانم
مشتي خاکم سبکتر از باد
هم کشتي آهن گرانم
گر آهن نيستي تف آه
با خود بردي بر آسمانم
چون ريمآهن ز بند آهن
پالوده سوخته روانم
لب تشنه ترم ز سگ گزيده
از دست کس آب چون ستانم
وز کوي کس آب چون توان خواست
کآتش ندهند رايگانم
دور از تو ز بي تني که هستم
چون وصل تو هست بي نشانم
مجهول کسي نيم، شناسند
من شاعر صاحب القرانم
از من اثري نماند ماناک
خاقاني ديگرم، نه آنم